Arbeidsrecht

Algemene informatie over arbeidsrecht 

Algemeen

Het arbeidsrecht regelt de verhoudingen tussen werkgevers en werknemers; met andere woorden: wat zijn de rechten en plichten van partijen?

Bronnen van het arbeidsrecht

De rechten en plichten van werkgevers zijn op meerdere plaatsen geregeld. Bronnen van het arbeidsrecht zijn onder meer: (1) Internationale verdragen, (2) Europese verordeningen en richtlijnen (3) de Nederlandse wet (o.a. boek 7 BW) en aanverwante regelgeving (AMvB’s en ministeriële regelingen), (4) cao’s en (5) de arbeidsovereenkomst en aanverwante regelingen (personeelshandboek, autoreglement, telefoonreglement, etc.).

Individueel arbeidsrecht (de arbeidsovereenkomst) & collectief arbeidsrecht (de cao)

Er kan een onderscheid worden gemaakt tussen individueel arbeidsrecht (“de arbeidsovereenkomst”) en collectief arbeidsrecht (denk aan de CAO-onderhandelingen en de CAO-bepalingen (de CAO), maar ook  de samenwerking van werknemers en ondernemers via de ondernemingsraad (OR) en de centrale ondernemingsraad (de COR)).

Het individuele arbeidsrecht regelt de verhouding tussen een individuele werknemer en diens werkgever en vice versa. Het collectieve arbeidsrecht regelt de verhouding tussen één of meerdere werkgevers met meerdere werknemers.

De definitie van de arbeidsovereenkomst

Er is sprake van een arbeidsovereenkomst wanneer een persoon, de werknemer, zich verbindt in dienst van de andere partij, de werkgever, tegen loon gedurende zekere tijd arbeid te verrichten. Kort samengevat, zegt men wel dat sprake moet zijn van drie vereisten, te weten: arbeid, loon en een gezagsverhouding.

De totstandkoming van de arbeidsovereenkomst

De arbeidsovereenkomst kan zowel mondeling als schriftelijk tot stand komen. Voldoende is dat partijen “de wil” hebben om een arbeidsovereenkomst aan te gaan. Om werknemers te beschermen, heeft de wetgever een rechtsvermoeden gecreëerd wanneer partijen een zekere tijd samenwerken.

Arbeidsovereenkomsten in alle vormen en maten

Arbeidsovereenkomsten zijn er in alle vormen en maten. Een arbeidsovereenkomst kan voor bepaalde en voor onbepaalde tijd worden aangegaan; parttime of fulltime zijn; voor een vast aantal uren, maar ook flexibel zijn, denk aan het nul-uren contract (de oproepovereenkomst) of een min-max-contract.

Wijziging van de arbeidsovereenkomst

Hoewel het steeds minder voorkomt dat werknemers hun hele werkleven voor dezelfde werkgever werken, lopen veel arbeidsovereenkomst nog steeds langere tijd. In de loop van de tijd kan er het nodige gebeuren, die aanpassing van de arbeidsovereenkomst nodig/wenselijk maakt. Het kan verstandig zijn hiervoor flexibiliteit in te bouwen.

De beëindiging van de arbeidsovereenkomst

Iets te kort samengevat, kan de arbeidsovereenkomst op zes manieren worden beëindigd, te weten (1) door opzegging door de werknemer, (2) door opzegging door de werkgever met instemming van de werknemer, (3) door ontslag op staande voet (hetzij door de werkgever, hetzij door de werknemer), (4) in onderling overleg (middels een vaststellingsovereenkomst), (5) door opzegging door de werkgever met toestemming van het UWV en (6) door ontbinding door de Kantonrechter.

Sinds 1 juli 2015 hebben werknemers in principe recht op een transitievergoeding wanneer de arbeidsovereenkomst op initiatief van de werkgever eindigt.

Bijzondere voorwaarden en bedingen

Sommige bepalingen zijn zo belangrijk, dat ze extra aandacht verdienen (en ook verlangen). Denk onder meer aan het proeftijdbeding, het non-concurrentiebeding en/of relatiebeding, een studiekostenbeding of een pensioenregeling.

Nieuwste artikelen over arbeidsrecht