Wanneer een werknemer uitvalt door een gebeurtenis waarvoor een derde aansprakelijk is, kan de werkgever vaak een gedeelte van de loonkosten op die schadeveroorzaker verhalen. Met zijn arrest van 15 november 2022 oordeelde het gerechtshof Amsterdam dat het loon tijdens een loonsanctieperiode echter niet voor vergoeding in aanmerking komt.
Wat waren de feiten?
De werkneemster was bij Stichting Openbaar Primair Onderwijs Zoetermeer (OPOZ) in dienst, in de functie van lerares.
Op 8 december 2012 is de werkneemster aangereden, terwijl zij zich (te voet) op een zebrapad bevond. Na het verkeersongeval heeft de werkneemster niet meer gewerkt. Diegene die haar aanreed, was verzekerd bij Vivat (voorheen Reaal Verzekeringen).
Reaal heeft de aansprakelijkheid van haar verzekerde voor het ongeval erkend. In dat kader heeft zij het loon vergoed dat de werkgever gedurende de eerste twee ziektejaren (dus tot 8 december 2014) heeft doorbetaald. Daarnaast heeft Reaal de kosten van de re-integratie aan de werkgever vergoed.
In de ogen van het UWV had de werkgever zich onvoldoende ingespannen om tot re-integratie van de werkneemster te komen. Om die reden heeft het UWV op 11 november 2014 een loonsanctie aan de werkgever opgelegd.
De werkgever heeft geen bezwaar gemaakt tegen de loonsanctie. Het verzoek tot intrekking of verkorting van de loonsanctie heeft het UWV afgewezen. Als gevolg daarvan diende de werkgever ook het derde ziektejaar het salaris door te betalen.
Met ingang van 7 december 2015 is aan de werkneemster een IVA-uitkering op grond van de Wet WIA toegekend. Per 11 december 2015 hebben de werkgever en de werkneemster de arbeidsovereenkomst beëindigd.
Het geschil tussen partijen (de werkgever en Vivat)
De werkgever maakte aanspraak op het salaris dat hij tijdens het derde ziektejaar aan de werkneemster had betaald. Aan die vordering legde hij, onder meer, ten grondslag dat de loonbetaling het oorzakelijke gevolg was van het verkeersongeval.
Hoewel Vivat erkende dat haar verzekerde aansprakelijk was voor de gevolgen van het verkeersongeval, meende zij dat de vordering toch moest worden afgewezen. De loonbetalingen gedurende het derde ziektejaar hielden volgens Vivat namelijk geen verband met het arbeidsongeval. In haar ogen was dit te wijten aan (de beslissing van) het UWV en/of de eigen handelswijze van de werkgever (die de loonsanctie had uitgelokt).
Het oordeel van het hof
Naar het oordeel van het hof staan de loonkosten te ver verwijderd van het ongeval om voor vergoeding in aanmerking te komen. Hoewel deze loonkosten weliswaar verband houden met het ongeval (zonder het ongeval zou de werkneemster immers niet zijn uitgevallen), zijn deze te wijten aan de loonsanctie. Wanneer de loonsanctie niet was opgelegd, had de werkgever die kosten namelijk kunnen vermijden, door het dienstverband tussentijds te beëindigen. In het feit dat de arbeidsovereenkomst 4 dagen na afloop van de loonsanctie is beëindigd, ziet het hof bevestiging dat de werkgever de arbeidsovereenkomst – wanneer geen loonsanctie was opgelegd – ook daadwerkelijk op een eerder tijdstip (al tijdens het tweede ziektejaar) zou hebben beëindigd.
Los van het vorenstaande komen de loonkosten ter zake het derde ziektejaar naar het oordeel van het hof ook op grond van eigen schuld volledig voor rekening en risico van de werkgever. De loonsanctie is immers opgelegd, omdat de werkgever de re-integratieverplichtingen geschonden heeft. Wanneer hij deze was nagekomen, was geen loonsanctie opgelegd (of de duur daarvan wellicht in ieder geval verminderd).
Ook in het beroep van de werkgever op een billijkheidscorrectie gaat het hof niet mee. In de visie van het hof zou een dergelijke correctie zelfs onwenselijk uitpakken. In dat geval zou de werkgever de gevolgen van de schending van de re-integratieverplichting namelijk kunnen afwentelen op de verzekeringsmaatschappij. Dat zou maatschappelijk en sociaal onwenselijke uitpakken en dergelijk gedrag kunnen uitlokken.
Wat leert deze uitspraak?
Hoewel het creatief bedacht is, is het alleszins begrijpelijk dat de werkgever de loonkosten ter zake het derde ziektejaar niet kan verhalen. Deze zijn immers niet te wijten aan het verkeersongeval, maar aan de handelswijze van de werkgever. Die heeft immers een loonsanctie van het UWV heeft uitgelokt, door zijn re-integratieverplichtingen te schenden.
Ook vanuit maatschappelijk oogpunt is dit overigens een wenselijke uitkomst. In veel gevallen verloopt een re-integratietraject al niet (helemaal) optimaal. Met een andere uitkomst zou de inzet van veel werkgevers in een re-integratietraject waarschijnlijk nog verder afnemen.
Vragen?
Wilt u de loonkosten van een arbeidsongeschikte werknemer op een schadeveroorzaker verhalen? Of wordt u door een werkgever aangesproken ter zake dergelijke loonkosten? Onze advocaten die in arbeidsrecht gespecialiseerd zijn, bespreken graag met u wat zij voor u zouden kunnen betekenen.
